Zielona Góra raz jeszcze

Cześć. Dawno nic nowego nie działo się na tym naszym blogu. Musicie wybaczyć, ale chyba zabrakło nam motywacji do działania. Przez moment zastanawialiśmy się nawet czy to całe blogowanie ma jeszcze jakiś sens, czy nie zrezygnować. Nie oznacza to jednak, że nie podróżowaliśmy - z tego, to nie zrezygnujemy za żadne skarby. Można nawet rzec, że zeszły rok obfitował w wojaże po Polsce. Jednym z takich, odwiedzonych miejsc była Zielona Góra, do której Michał wybrał się samemu na dwudniowy wypad. Uprzedzając, wiemy doskonale, że na blogu jest już jedna relacja ze stolicy województwa lubuskiego, ale tym razem pokażemy to miasto z zupełnie innej strony, nawiązując jedynie luźno do tego, co już wcześniej zdążyliśmy opisać. Zapraszamy zatem na wspólny spacer po Zielonej Górze.

Zielonogórski deptak

Od czego by tu zacząć... hmm... może tak. Jeżeli wpiszecie sobie w przeglądarce zapytanie: " Co zobaczyć w Zielonej Górze?", to w większości wypadków wyskoczy Wam podobny zestaw atrakcji: Stare Miasto z deptakiem, Rynkiem, Konkatedrą i Wieżą Łaziebną, Bachusiki, Muzeum Ziemi Lubuskiej, Palmiarnia i Wzgórze Winne, Ogród Botaniczny, Muzeum Etnograficzne w Ochli, Park Książęcy w Zatoniu i na koniec Centrum Nauki Keplera wraz z Planetarium.

Zielonogórskie Bachusiki

Podobne wskazówki uzyskacie też w informacji turystycznej. Wiem, bo weryfikowałem to osobiście. Rodzi się zatem w głowie zagwozdka: Ile na to wszystko poświęcić czasu? Moim zdaniem dwa pełne dni wystarczą w zupełności. Przy dobrym planie zwiedzania, spokojnie i bez większego pośpiechu, udało się "odhaczyć" wszystkie pozycje z powyższej listy, za wyjątkiem Keplera, który niestety otwarty był w niepasujących godzinach. Dodam, że poruszałem się jedynie pieszo i komunikacją miejską, która pozwoliła mi dotrzeć w miarę szybko do punktów oddalonych od ścisłego centrum. A spałem niedaleko Palmiarni, dzięki czemu miałem jedynie kilka minut spacerem do Rynku.

Zielona Góra

No dobra, ale dość już tego "pitolenia", bo przecież większość z Was, którzy czytacie ten wpis, szuka w nim konkretów, czyli opisu zielonogórskich atrakcji. Zaczynajmy więc.

Park Książęcy w Zatoniu

Jeszcze nie tak dawno Zatonie było osobną wsią, a znajdujące się w niej ruiny pałacu oraz park stanowiły przysłowiowy obraz nędzy i rozpaczy. Owszem coś tam próbowano robić, jednak, jak to często bywa, nikły budżet na niewiele starczał. Od 2015 wieś jednak przestała być wsią i stała się dzielnicą Zielonej Góry, która to postanowiła zrobić z założenia pałacowo-parkowego jedną ze swoich wiodących atrakcji oraz miejsce, które zielonogórzanie pokochają i zechcą w nim spędzać relaksujące chwile na łonie natury. Udało się pozyskać środki i tak oto w 2020 roku zakończyła się gruntowna rewitalizacja, którą można, według mnie, ocenić spokojnie na 5 z plusem.

Park Książęcy w Zatoniu

Dziś jadąc do Zatonia możecie pochodzić sobie po trwale zabezpieczonej ruinie dawnego pałacu należącego przed II Wojną Światową do księżnej Doroty de Talleyrand. Napić się przepysznej kawusi w niewielkiej kawiarni mieszczącej się w starannie odbudowanej oranżerii, podziwiać jedno z największych w Polsce stanowisk ściśle chronionego czosnku niedźwiedziego (ale tam pachniało sosem czosnkowym - mniam :)), ale przede wszystkim spędzić dobrych kilka godzin na spacerach wytyczonymi i starannie odnowionymi ścieżkami w malowniczym parku, pełnym wiekowych drzew oraz wszelakich ptaków.

W Parku w Zatoniu znajduje sie jedno z największych stanowisk czosnku niedźwiedziego w Polsce

Mi się udało "ustrzelić" aparatem między innymi dzięciołka i kowalika, choć przyznam, że na gatunkach ptaków nie znam się praktycznie w ogóle (alleluja za Google obiektyw). Na terenie parku działa również punkt informacji turystycznej, gdzie dostępne są darmowe foldery z mapką założenia. Zdecydowanie warto tam podejść.

Park Książęcy w Zatoniu

A jak dojechać do Zatonia? Można oczywiście autem. Wówczas niewielki parking znajduje się obok punktu informacji turystycznej. Można także, tak jak ja, podjechać autobusem linii 30B, gdzie litera "B" ma ogromne znaczenie, gdyż tylko autobus z tym oznaczeniem dowiezie Was do celu, czyli przystanku "Zatonie Parkowa". Linia kursuje mniej więcej co godzinę. Ja wsiadałem przy Palmiarni.

Park Książęcy w Zatoniu

Palmiarnia

Zielonogórska Palmiarnia

A skoro już wywołałem Palmiarnię do odpowiedzi, to i jej poświęcę nieco czasu na łamach niniejszego wpisu. Historię powstania tego budynku mogliście poznać już w poprzednim poście o Zielonej Górze, kiedy opowiadaliśmy szerzej o Parku Winnym. Pozwólcie więc, że tym razem skupię się jedynie na wskazaniu dlaczego warto i wręcz powinno się zaglądnąć także do wnętrza, czego wówczas, 6 lat temu, z niezrozumiałych obecnie dla mnie przyczyn nie zrobiliśmy.

Zielonogórska Palmiarnia

No dobra, generalnie rzecz ujmując jest to tak naprawdę kawiarnia, restauracja oraz biblioteka w jednym, gdzie dodatkowo połączono przyjemne z pożytecznym, tworząc przestrzeń, do której, po pierwsze, można wejść całkowicie bezpłatnie, a po drugie wcale nie trzeba nawet nic zamawiać, choć można, do czego szczerze namawiam. Kawę serwują smaczną, co sprawdziłem organoleptycznie. Możecie być jednak pewni, nikt nie będzie miał Wam za złe, jeżeli przyjdziecie tylko pocykać fotki i pooglądać tropikalne rośliny, albo pokazać dzieciom akwaria z rybkami lub żółwie.

Park Winny (w tle Palmiarnia)

Zielonogórska Palmiarnia

Ja przez te dwa dni pobytu gościłem w Palmiarni wielokrotnie i nie będę ukrywał, że zyskałem do niej pewien sentyment, chyba przede wszystkim za piękną panoramę miasta, rozciągającą się z tarasu widokowego na najwyższym piętrze. A swoją drogą, to chyba jedyne, ogólnodostępne dla turystów miejsce w Zielonej Górze z takimi widokami. Ja w każdym bądź razie innego nie znam.